W przekonaniu sądu odwoławczego, ustalenia dokonane w zaskarżonym postanowieniu są słuszne i w zasadniczej części przekonujące.
Podstawowym kryterium właściwości miejscowej sądu jest miejsce popełnienia przestępstwa. Zgodnie bowiem z art. 31 § 1 k.p.k., miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo. Rozstrzygnięcie kwestii właściwości miejscowej sądu wówczas, gdy przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, poddane zostało tzw. regule wyprzedzania sformułowanej w art. 31 § 3 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem, w sytuacji powyższej właściwy jest ten sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.
W dniu 9 lipca 2007 r. Prokuratura Apelacyjna w Katowicach skierowała do Sądu Okręgowego w C. akt oskarżenia w sprawie o sygn. akt II Ap 20/07/S przeciwko R. B. i 15 innym oskarżonym, w tym przeciwko T. K., oskarżonemu m.in. o przestępstwo z art. 258 § 2 k.k. i in., a sprawę zarejestrowano pod sygn. akt II K 73/07.
Kolejno ze sprawy o sygn. akt II K 73/07, postanowieniem Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 8 maja 2013 r., na podstawie art. 34 § 3 k.p.k. sprawę oskarżonego T. K. wyłączono do odrębnego rozpoznania i następnie zawieszono.
Dla ustalenia właściwości sądu do rozpoznania sprawy oskarżonego T. K. koniecznym jest sięgnięcie do przepisu art. 33 § 1 k.p.k., który stanowi, że jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy (miejscowo) jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Z przepisu art. 33 § 1 k.p.k. wynika, iż przedmiotem badania przy ustalaniu właściwości miejscowej sądu meriti są czyny, co do których wniesiono akt oskarżenia - "oskarżono", a nie wszystkie czyny, które stanowiły przedmiot prowadzonego postępowania przygotowawczego pod tą samą sygnaturą. Koniecznym do ustalenia jest więc okręg, w którym wszczęto pierwotnie postępowanie w sprawie jednego z czynów zarzucanych oskarżonym w akcie oskarżenia (wc/e: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 10 lutego 2012 r., sygn. II AKz 50/12).
Ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy w Częstochowie mają oparcie w powołanych przepisach. Sąd ten trafnie wskazał, że jedno z przestępstw objętych aktem oskarżenia w przedmiotowej sprawie, kwalifikowane z art. 280 § 2 k.k., art. 252 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 280 § 1 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. przy zastosowaniu art. 65 § 1 k.k. (pkt XXXII aktu oskarżenia) nie tylko zostało popełnione w okręgu Sądu Okręgowego w S. (tj. w miejscowości W.), ale w tym okręgu również najwcześniej, bo w dniu 25 kwietnia 2000 r., wszczęto postępowanie przygotowawcze. Oznacza to, iż stosownie do art. 33 § 1 k.p.k., właściwym do rozpoznania przedmiotowej sprawy jest Sąd Okręgowy w S. Słusznie przy tym Sąd Okręgowy w Częstochowie wskazał, że co do czynów opisanych w punktach: XXX, XXXI, XXXIII i XXXVI aktu oskarżenia, postępowania przygotowawcze nie zostały wszczęte, natomiast zarzuty sformułowano wobec oskarżonego na podstawie zeznań świadków koronnych złożonych w toku toczącego się pod sygn. akt Ap II Ds, 20/07/S przed Prokuraturą Apelacyjną w Katowicach postępowania przygotowawczego.
Wobec powyższego chybiona jest argumentacja skarżącego, jakoby Sąd Okręgowy w Częstochowie nie wziął pod uwagę tego, że T. K. postawiono również zarzut popełnienia czynu z art. 258 § 2 k.k., tj. udziału w zorganizowanej grupie przestępczej mającej charakter zbrojny.
Za bezzasadne uznać należy także powoływanie się przez skarżącego na względy ekonomiki procesowej, a co za tym idzie - na celowość rozpoznania sprawy oskarżonego T. K. przez Sąd Okręgowy w W. Okoliczności związane z miejscem zamieszkania świadków podlegających wezwaniu na rozprawę nie mają bowiem znaczenia z punktu widzenia prawidłowego określenia właściwości miejscowej sądu przez pryzmat przepisów ustawy, do zbadania czego zobligowany jest sąd w trybie przepisu art. 35 § 1 k.p.k.
Podkreślić nadto należy, że w aktualnym układzie procesowym rozważania o możliwości przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w W. uznać należy za przedwczesne, chociażby wobec braku inicjatywy w tym zakresie sądu właściwego. Nadto zaznaczyć też trzeba i to, że decyzja co do określenia właściwości delegacyjnej ma charakter fakultatywny.
Mając na uwadze powyższe okoliczności faktyczne oraz prawne, a także to, że argumenty podniesione w zażaleniu przez obrońcę oskarżonego okazały się niezasadne i nie mogły wywołać pożądanego przez niego skutku orzeczono, jak w części dyspozytywnej postanowienia.